Had het aan Stan Van Samang gelegen, dan was hij misschien nooit zanger geworden. Hij had drie opties waartussen hij twijfelde over wat hij zou gaan doen. Dat waren brandweerman, turnleraar of entertainer. En dat laatste zat er al van jongsaf aan in.
“De lokroep van het podium, daar heb ik echt nooit aan kunnen weerstaan. Als kind al moest ik altijd de lolbroek uithangen of optreden. Stella heeft dat ook. Als er vriendjes op bezoek zijn, zegt ze altijd: ‘Straks is het show!’ (lacht) Ze maakt zelfs entreetickets. Ik had dat ook. Geef me een publiek en ik doe iets. Soms heel gênant, want vaak vraagt niemand daarom. En toch was die noodzaak er. Mijn ouders vonden dat ook grappig, tot ik zei dat ik er mijn beroep van wou maken”, zegt Stan in Primo.
Net zoals alle ouders maakten ook die van Stan zich zorgen. Werken als entertainer is niet meteen een job met veel werkzekerheid.
“En dat snap ik. Als Stella morgen zegt: ‘Ik wil zangeres worden en daar álles voor opgeven’, ga ik waarschijnlijk ook zeggen: ‘Zou je dat wel doen?’ Dat is een vorm van bescherming. Dat is de taak van een papa.”
