De Olympische Spelen roepen zonder twijfel mooie herinneringen op bij Élodie Ouédraogo.
“We hadden met ons aflossingsteam een heel fijne groep”, gaat de sportvrouw van start in Story. “We trainden ook echt een heel jaar lang intensief samen voor die Spelen. We gingen samen op stage, deelden samen een huisje… Ik zeg altijd: ik heb tien jaar lang met mijn beste vriendinnen de wereld kunnen rondreizen. Dat we met een medaille naar huis zijn gegaan, was natuurlijk leuk, maar de vriendschappen die ik eraan heb overgehouden, daar hecht ik nog meer belang aan.”
Hoewel Élodie het leven als atlete niet mist, mist ze wel het gevoel van enorm fit te zijn. “Als ik nu moet versnellen, denk ik: ah nee, toch niet. Uit schrik om mij te kwetsen. En ook die buikspieren van toen zijn nooit meer teruggekomen. Maar ik blijf wel sporten. Lopen, fietsen… Vaak met Jeroom erbij. Gelukkig doet hij dat ook graag. Ik denk dat we anders geen koppel zouden kunnen zijn. Sporten is voor mij nu ook ontspanning, ik leg mezelf geen druk meer op. Ik hoef niemand nog iets te bewijzen, mezelf nog het minst. Ik heb al bewezen dat ik een kampioene ben.”
