An Swartenbroekx keek als kind erg op naar haar vader, zo geeft ze eerlijk toe in Primo.
René, die auteur en scenarist is, was vroeger ontzettend bekend in Limburg. “Wanneer hij een lezing gaf, was ik ‘de dochter van’. En als ik een mooi opstel had gemaakt, dacht de leerkracht dat mijn vader het had geschreven”, legt de actrice uit.
Haar vader was ook een erg streng persoon. “Als ik om middernacht thuis moest zijn, moest ik niet proberen om één minuut later te arriveren. Nu, dat kordaat zijn was soms nodig, hoor. Want als kind kende ik geen angst. Zo sprong ik toen ik zeven was een keer uit het vensterraam van de bovenverdieping. Met mama’s peignoir als cape waande ik me Superman.”
René heeft op zijn beurt dan weer erg veel bewondering voor An haar optimisme. “Voor An is het glas altijd halfvol. Wanneer haar vaatwasser stuk is, blijft ze bijvoorbeeld optimistisch en bedenkt ze creatieve oplossingen. Je hebt Google en zo, maar mijn dochter is voor mij een aparte zoekmachine. Ze kan problemen oplossen als geen ander. Toen ik vorige zomer in Málaga het slachtoffer van zakkenrollers werd, heeft An alles geregeld. Van het blokkeren van mijn bankkaart tot het bellen van de Spaanse politie.”
