Wanneer de reporter van Het Nieuwsblad aan Cathérine Moerkerke de opmerking maakt dat mainstream media steeds vaker de kop van Jut blijkt te zijn, geeft de journaliste aan dat het nieuws sowieso bereikbaarder is dan vroeger. “Al wat mensen denken, positief of negatief, krijgen we doorgestuurd”, klinkt het.
Hoewel dit over het algemeen meevalt merkt Cathérine op dat als ze politici van extreme partijen vragen, er wel meer reacties binnenstromen. “Dan krijg ik berichten van mensen die vinden dat ik Tom Van Grieken te hard heb aangepakt. Maar een dag later vinden anderen dan weer dat ik te streng was voor Raoul Hedebouw. Kijk, dan denk ik: ‘Oké, dan zit het goed.’ Ik probeer me gewoon als advocaat van de duivel aan de andere kant te zetten van het politieke spectrum waartoe zij behoren. Of dat nu links is of rechts. Ik denk dat we erin slagen van dat evenwicht te bewaren.”
De journaliste staat erom bekend een directe stijl van interviewen te hebben, Cathérine laat namelijk niet los vooraleer haar gast de vraag beantwoord heeft. “Op een gegeven moment ken je hen ook. Dan ken je hun manier van communiceren én van ontwijken. Dan wordt het soms bijna een spel”, merkt ze op. “Zolang het maar respectvol blijft, dan kan het wel. Wat de kijker ook belangrijk vindt, is dat je politici laat uitspreken. In het begin kreeg ik weleens kritiek omdat ik nog meer onderbrak. Maar je zit met een tijdslimiet. Je wil er zo veel mogelijk uithalen, terwijl de eindredacteur in je oortje streng aftelt hoeveel minuten we nog hebben. Ik heb dat altijd het moeilijkste gevonden. Nu, ondertussen kan ik dat wel inschatten. En als ik het echt interessant vind, dan haal ik dat oortje denkbeeldig uit.”
