In Primo staat te lezen dat Lindsay haar verdriet verwerkt doormiddel van haar geloof. Ook Christoff is erg gelovig zo blijkt.
“Ik kom uit een gelovige familie, maar ik denk dat ik daar nog iets extremer in ben”, begint hij te vertellen. “Zoals geweten ben ik toen ik tien was door het oog van de naald gekropen. Er werd een hersentumor ontdekt en ik had slechts tien procent kans op herstel. Voor mijn grootouders moet dat de hel geweest zijn: ze zagen niet alleen mij, maar ook mijn ouders lijden. En toch zijn ze met mij mee naar Lourdes geweest. Om voor mij te bidden en zo. Nee, ik heb mijn geloof van geen vreemden.”
De opa van Christoff bezoekt zelfs nog elke zondag de mis, een traditie waar de zanger helaas geen tijd voor heeft omwille van zijn drukke agenda. “Maar ik heb de mis niet nodig om gelovig te zijn of te bidden. Voor peter is de eucharistieviering zijn verzetje. Hij trekt zich daaraan op en dat is mooi. Mijn grootvader komt in de kerk in contact met lot- en leeftijdgenoten, en da’s als het ware ontspanning voor hem. Tegelijk kan hij daar ook bidden. Zelf doe ik dat overal waar ik kan.”
