In Story vertelt Sabine Hagedoren dat ze tijdens haar studententijd een centje bijverdiende in het woonzorgcentrum.
“Het is niet zo dat we van thuis uit aangemaand werden om een vakantiejob te zoeken”, gaat de weervrouw van start. “Mijn vader deed aan diepzeeduiken, en ik wou dat eigenlijk ook wel doen als hobby. Maar het kost best veel geld om dat materiaal aan te schaffen, dus werd het loon van mijn vakantiejobs besteed aan het kopen van een tweedehands duikuitrusting. Ik schreef me in bij de plaatselijke duikclub, de Lagoondivers, die eind jaren 70 mede door mijn vader werd opgericht in het gemeentelijk zwembad. Hij was tot twintig jaar geleden ook ondervoorzitter van de duikclub.”
De zomervakanties stonden bij de familie van Sabine dan ook altijd in het teken van diepzeeduiken. “We trokken dan naar Spanje, Frankrijk en Portugal. Tot nu toe ben ik gelukkig niet zeeziek geweest, maar ik herinner me dat ik op de golven de Zodiac-bootjes en het materiaal in het oog hield terwijl de anderen in het diepe zaten. Ik was altijd de bootjesvrouw. Het was een heel fijne kliek waarmee we destijds optrokken. Ik aanhoorde al die verhalen en raakte gefascineerd door de sport. Ik was een echte waterrat, terwijl mijn zus liever aan de rand van het zwembad bleef liggen.”
