Onlangs moest Bart Herman een openhartoperatie ondergaan. Nu het lastigste deel van de revalidatie achter de rug is, vertelt de zanger aan Dag Allemaal dat hij zich al jaren fysiek achteruit voelde gaan.
“Het ging van kwaad naar erger”, gaat hij van start. “Na enkele honderden meters stappen kreeg ik pijn. Ik herkende dat niet als een signaal van hartproblemen, dus ik piepte er thuis niet over. Eigenlijk dacht ik dat het naweeën waren van mijn zware coronabesmetting en dat die pijn van mijn longen kwam.”
Het was pas toen Bart zelfs in bed deze druk op zijn hart begon te voelen dat zijn echtgenote er genoeg van had en hem verplichtte om naar de huisarts te gaan. “Eens daar drong de ernst van de situatie door. Al na enkele minuten zei de dokter: ‘Ik stuur u onmiddellijk door naar een cardioloog.’ ‘Meneer’, zei die, ‘ik zal het u maar meteen zeggen: dit ziet er niet goed uit, we gaan u moeten opereren.’ Mijn kransslagaders zaten verstopt, één zelfs voor negentig procent. Volgens de artsen het resultaat van mijn leven als kettingroker. Ik ben intussen al twintig jaar gestopt, maar de aangerichte schade aan de aderen is onomkeerbaar, blijkbaar.”
“Zonder Liesbeth was ik nooit geopereerd en liep ik nu wellicht nog te sukkelen of was ik gestorven aan een hartinfarct”, besluit hij dankbaar.
