Nu ze hun oude dag slijten is het gemis naar kinderen en kleinkinderen bij Jan Van Rompaey en zijn vrouw Vif toch groter geworden dan vroeger. Ze beseffen heel goed dat ze niemand hebben om op terug te vallen en dat knaagt soms.
“Ik vind dat heel jammer en ik ervaar dat als een groot gat in mijn bestaan. Anderzijds hebben mensen met kinderen ook extra problemen en worden ze steeds vaker ingezet als opvang. Het is een beetje geven en nemen, maar ik blijf het toch jammer vinden. Zeker omdat we er destijds niet zelf voor hebben gekozen”, getuigt Jan in Primo.
De vader van Jan heeft alzheimer gekregen op latere leeftijd. Dat zet Jan al eens aan het denken dat het hem ook zou kunnen overkomen.
“Ik heb daar meer schrik voor dan de gemiddelde mens. Ik laat me geregeld grondig onderzoeken, ook onder druk van mijn vrouw. Ik ben altijd vergeetachtig geweest, maar alzheimer heb ik tot nu toe gelukkig niet. Maar ik ben dus heel alert, aangezien ik wéét hoe verwoestend de ziekte in onze familie was en dat er weinig tegen te doen is.”
