Jean-Marie Pfaff mag ooit dan wel de beste keeper van de wereld geweest zijn, hij heeft er hard voor moeten werken en kreeg het niet zomaar cadeau. “Ik heb altijd veel moeten incasseren.”
“Ook in het begin, bij de jeugd van Beveren: ik was te klein, ik was te dik, ik kon dit niet, ik kon dat niet. Soms werd er gelachen. Dan dacht ik: ik zal jullie het tegendeel bewijzen.”, vertelt hij aan ‘Humo’. Toen hij begon met voetballen was hij eigenlijk wat te zwaar en ook dat moest hij geregeld horen. “Ik at inderdaad graag friet met mayonaise. Ze noemden mij soms Dikke Fatty.” Niet veel later werd hij met de neus op de feiten gedrukt en gooide zijn leven om. “Na drie rondjes lopen kon ik niet meer volgen. Ik vond dat een affront. En dat is een keerpunt geweest. Ik wilde dat niet.”, gaat hij verder.
Het zou uiteindelijk zijn doorzettingsvermogen zijn waaraan Jean-Marie Pfaff een groot deel van zijn carrière te danken heeft. “Ik deed echt alles om beter te worden. Ik was niet van de grootsten. Iemand zei me: ‘Ge moet elke dag aan een tak van een boom gaan hangen, om uit te rekken.’ En dat deed ik dan.”
