In Primo lezen we dat Oswald Maes aan dementie lijdt en de dag van vandaag in een woonzorgcentrum verblijft. Een erg donkere wolk dus boven het hoofd van zijn zoon Jeroen Maes.
“Ik ben hem heel dankbaar dat hij me de theatermicrobe heeft doorgegeven”, gaat Jeroen vol lof van start over zijn vader. “Ik ben altijd blij geweest met hem als vader. We hebben nooit ruzie gehad, toch niet dat ik mij herinner. Iedereen die vroeger met hem heeft samengewerkt, zegt dat hij zo’n lieve man was. En dat kan ik alleen maar beamen.”
Jeroen zelf is ondertussen al twaalf jaar bezig met Het Prethuis, iets waar zijn vader maar wat graag feedback bij gaf. “Papa heeft de eerste jaren van Het Prethuis heel actief meegemaakt. Hij was altijd enthousiast, gaf soms opmerkingen, kleine dingen, maar hij vond mijn stukken altijd heel leuk”, klinkt het.
Hoewel Oswald zelf nooit heeft kunnen meespelen omdat dit te vermoeiend was geweest, was hij toch ooit aanwezig in een stuk, zo vertelt Jeroen. “Voor mijn stuk ‘De Quagebeurs’, over vier ruziënde broers die samenkomen rond de kist van hun overleden vader, heb ik hem de stem van de overledene laten inspreken. Dat was in 2014.”
Een beetje vreemd zo geeft Jeroen zelf toe. “Zeker omdat ook zijn foto bij de kist stond. Maar hij is nog niet dood, hé. We hopen dat hij nog wat jaren bij ons kan blijven.”
