Leah Thys vertelt in Primo openhartig over haar steeds ouder wordende lichaam.
“Dat er op fysiek vlak elk jaar nieuwe kwaaltjes bij komen, neem ik maar voor lief”, gaat de actrice van start. “Heel ambetant. Het vergt energie dat je met dingen rekening moet houden waar je, als je jong bent, geen rekening mee hoeft te houden. Vraag me bijvoorbeeld niet om acht uur ’s morgens te repeteren. Op dat vlak ben ik nu een diesel die moet opwarmen voor ik volop kan presteren.”
Wanneer de reporter vraagt of Leah ooit zou kunnen aarden in een woonzorgcentrum is haar antwoord heel erg duidelijk. “Over my dead body!”, klinkt het.
“Ik weiger om mijn laatste dagen door te brengen in een omgeving waar ik me niet thuis voel. Als ik ooit zo krakkemikkig word dat ik afhankelijk ben van Jan en alleman? Dan is het voor mij genoeg geweest. Ik vind dat ik het recht heb om waardig te sterven als ik vind dat mijn leven voltooid is. Je zou in alle rust en sereniteit moeten kunnen beslissen dat het tijd is om afscheid te nemen. Niet als je depressief bent. Wel als je alles door een objectieve bril bekijkt. Op een bepaald moment is het sop de kool niet meer waard. Als wat er voor je ligt minder aangenaam is, kan je beter in schoonheid eindigen. Mensen die echt om je geven of van je houden, begrijpen dat. Zij denken eerder aan jouw geluk dan aan hun verdriet.”
