Linde Merckpoel geeft in Primo aan dat ze tijdens haar deelname aan ‘De Expeditie: Namibië’ veel tijd heeft gehad om stil te staan en na te denken over het leven.
“Ik heb mezelf gedwongen om dat thuis ook te doen”, gaat de radiostem van start. “Ook professioneel: waar wil ik naartoe en wat wil ik echt? Wat vind ik niet meer interessant en voor wie wil ik werken? Daar heeft de ervaring in Namibië me bij geholpen. Ik heb vertrouwen gekregen in het stilstaan terwijl ik vroeger altijd dacht dat de wereld dat niet tolereerde.”
Al merkt Linde wel meteen op dat ze niet ineens een compleet ander mens is geworden door de expeditie. “Maar die gevoelige snaar, die voel ik regelmatig opspelen en daar ben ik superdankbaar voor. Het zal in mijn geval altijd een accordeonfile zijn. Het zal wel weer eens heel hard gaan, maar de rust en traagheid zal ik blijven koesteren.”
Als Linde terugkijkt naar zichzelf van pakweg tien jaar geleden, stoort ze zich vooral aan het gebrek aan bedachtzaamheid. “Ik was heel snel met oordelen en beslissingen nemen. Nu doe ik dat minder snel en dat doet me deugd. Sturm-und-drang hoort erbij als je jong bent, maar ik vind het leven nu veel leuker.”
