Margriet Hermans heeft er een bewogen carrière opzitten en voor ze de succesvolle zelfzekere zangeres werd heeft ze tien jaar in het onderwijs gestaan. Daar was ze echter niet gelukkig en had ze het gevoel dat ze niet gezien werd. “Onzichtbaar zijn is het ergste wat er is, denk ik. Op een bepaald moment was ik het geloof in mezelf helemaal kwijt.”
“Ik kon alleen maar denken: kan ik nu écht niks? Kan ik nergens terecht met mijn kwaliteiten? Ik was ontgoocheld in de maatschappij en in mezelf.”, vertelt ze aan ‘Story’. Van de dokter kreeg ze het advies om terug te gaan studeren om zichzelf te bewijzen dat ze wel iets kon. Ze wilde ene nieuwe taal leren dat deed ze in het buitenland. “Het oorspronkelijke plan was om dat samen met een vriendin zes weken te doen, in Spanje, maar het werd bijna een halfjaar.”, gaat ze verder. Het bleek uiteindelijk haar redding te zijn.
“Ik ben als herboren teruggekeerd naar Vlaanderen, met een duidelijk beeld voor ogen over wat ik wou doen. Het was de renaissance van Margriet Hermans, op m’n 26ste.” Na haar terugkeer begon ze ook toneel te spelen en liedjes te zingen. En haar startte haar carrière.
