Artiesten die 20 jaar of langer op de planken staan, het is eerder een uitzondering dan een regel. De nieuwere generatie aan artiesten lijken het allemaal niet zo lang vol te houden, en dat terwijl artiesten van vroeger, nu nog altijd actief zijn als zanger.
“Er wordt een hype gecreëerd, en een tijdje later is het alweer voorbij. Ik ben altijd Rocco geweest en altijd gebleven. Mijn stem was mijn instrument. Zoals een klarinet of een saxofoon. Je hoort me zingen en je weet meteen: ‘Dat is Rocco!”, zegt hij in Primo.
Rocco is altijd trouw gebleven aan zijn accordeon, maar heeft er de voorbije jaren nog amper op gespeeld. Dat is allemaal sinds de dood van zijn vrouw Rosie.
“Sinds de dood van Rosie heb ik mijn accordeon nog maar weinig aangeraakt. De accordeon is een weemoedig instrument. Weet je dat die in de populaire muziek nauwelijks te horen was toen ik begon? Dat was een boereninstrument. Minderwaardig. Ik heb het in de moderne muziek geïntroduceerd als het ware.”
