School was niet de favoriete plek van Walter Grootaers, zo geeft de zanger eerlijk toe in Primo.
“In het derde leerjaar stormde eens een leraar, een struise broeder met een grote bos haar, op mij af en sleurde me bij mijn haar uit mijn bank, gooide me in de hoek en zei dat ik daar moest blijven zitten”, begint hij te vertellen. “Op mijn knieën en met m’n handen op het hoofd. Terwijl ik helemaal niks had mispeuterd! Toen hij gekalmeerd was en me daar zag zitten, zag hij in dat hij de verkeerde leerling bij de lurven had gevat. Ik mocht terug naar mijn plaats, maar ik heb nooit nog een millimeter bewogen bij die leraar.”
Een jaar later had hij echter nog een ergere leerkracht. “Hij eiste een ijzeren discipline: op de speelplaats moesten we in twee rijen staan, in volkomen stilte. Toen ik de jongen naast mij erop attent maakte dat zijn veter los was, greep die leraar me bij de nek. In een reflex sloeg ik zijn hand weg, waarop hij helemaal in een Franse colère schoot. Hij sleurde me de klas in, dwong me op mijn knieën en eiste dat ik om vergiffenis vroeg. Toen ik weigerde omdat ik niks verkeerd had gedaan, stampte hij me echt het hele klaslokaal rond tot de rest van de klas binnenkwam. Hij deed alsof er niks gebeurd was. Dat soort willekeurig geweld liet op mij een onuitwisbare indruk na. Maar in die tijd vertelde je dat thuis niet, omdat je dacht dat aan het gezag van die leerkrachten toch niet te tornen was.”
