De eerste herinnering van Walter Grootaers is niet bepaald een aangename, zo kunnen we afleiden uit een interview in Primo.
“Ik moet een jaar of vier geweest zijn. We woonden toen in Aken”, begint de zanger te vertellen. “Op een zaterdag gingen we met het hele gezin winkelen in het Kaufhof, zo’n enorm warenhuis met vijf of zes verdiepingen. We reden toen met een Volkswagen Kever, en daar pasten we alleen in als iemand in de ruimte achter de achterbank ging liggen: ik dus. Op de terugweg viel ik door het ronkende geluid van de motor in slaap. Toen ik wakker werd, bleek ik helemaal alleen in die auto te liggen, in complete duisternis, in de garagebox op zo’n halve kilometer van huis. Ze waren me gewoonweg vergeten!”
Vanzelfsprekend was de jonge Walter erg in paniek en klauterde hij uit de auto om op de poort te bonken, helaas zonder resultaat. “Thuis hadden ze pas door dat ik ontbrak toen mijn vader rond vier uur de taart wilde aansnijden die we hadden gekocht. Normaal verscheen ik bij dat soort gelegenheden als eerste op het appel, maar nu was er van mij geen spoor te bekennen. Pas toen mijn vader besloot met de auto naar het politiekantoor te rijden, kwam hij naar de garagebox. Daar was ik intussen huilend in slaap gevallen op de achterbank, en ik werd pas wakker toen mijn vader instapte en het portier dichtsloeg.”
“Een klein trauma dat zich in mijn geheugen heeft genesteld”, besluit de zanger.
