Werner De Smedt heeft nooit zijn draai kunnen vinden op school, zo vertelt de acteur in Primo.
“Zeker niet op het Sint-Aloysiuscollege van Ninove. In het vierde leerjaar kreeg ik er eens een tik van een leraar. Ik weet niet meer waarom, maar het is alsof ik hem nog altijd voel, die lap”, gaat hij van start. “Ik herinner me nog goed dat er sommige jongens, op 1 september, in de rij stonden te wenen omdat ze wisten bij welke leraar ze terechtkwamen.”
De acteur mag er dan ook niet aan denken dat zoiets de dag van vandaag nog zou gebeuren. “Maar in die tijd ging het er zo aan toe. Thuis werd er nauwelijks over gesproken. Dat deed je gewoon niet en dat lag ook niet in mijn aard. Ik liep niet met mijn problemen te koop. Ik herinner me wel veel fysieke ongemakken. Ik was vaak ziek. Astma-aanvallen, terwijl ik dat nu al jaren niet meer heb. Ik kon soms weken kortademig zijn van de stress. Het maakte me ziek.”
Wanneer de reporter aanhaalt dat dit wel een trauma lijkt, geeft Werner aan dat dit in zekere zin zo is. “Vermits ik er nu nog over praat. Die jaren hebben me zeker getekend, dat is een feit.”
